Yaşı çok büyük olmasa da Vahyettin  (Yahya) Bayat’a biz Yahya Abi derdik. Oldukça geniş omuzlu, pehlivan yapılı, güçlü kuvvetli biriydi ve gördüğünüz andan itibaren size güven verirdi. Asla lafı dolandırmaz, sözünü sakınmaz, doğru bildiklerini dolaysız olarak ifade ederdi.

     Doksanların başı, Diyarbakır’da Hizmet’e sahip çıkan çok az esnaftan biriydi Yahya Abi. Kendisini ilk defa ne zaman ve nerede tanıdığımı hatırlamıyorum.

HİZMETE İLK SAHİP ÇIKANLARDAN BİRİYDİ

     Ancak o samimi ve sıcak tavrıyla çok kısa zamanda aramızda çok yakın bir dostluk oluşmuştu. Yahya Abi’yi bir cümleyle özetlemek istesem “samimi ve cesur bir insan” diye tarif ederdim.

     Öğrencilerin ihtiyaçları için kendisine ne zaman gidilse asla hayır demezdi, Hizmet’in ihtiyaçlarını her zaman kişisel ve ailevi zaruretlerinin önüne koyardı.
     Bir dönem öğrenci evlerinin ihtiyaçları ve onların mali işlerini organize etmeyi üstlenmişti ve bunun hakkını vermek için elinden geleni fazlasıyla yapmaktaydı.

     O zamanlar Diyarbakır’da inanılmaz bir korku ve baskı vardı. Her gün devlet karşıtı ya da taraftarı diye insanlar sokak ortasında öldürülüyor veya kaçırılıp işkence ile öldürüldükten sonra bir yerlere atılıyordu. O nedenle insanlar haklı olarak korkuyorlardı.

DİYARBAKIR CEZAEVİ’NDE KALP KRİZİ İLE HAYATINI KAYBETTİ

     İşte Yahya Abi bu ortamda inandıklarını eğip bükmeden açıkça ifade eden bir baba- yiğitti. “Kim ne yapabilir Hocam, Allah ne dilerse o olur” diyerek işine odaklanıyordu.

     İlk zamanlar ben de O’nun dükkanına yakın bir yerde oturuyordum ve O’nun işyerinde veya vakıf merkezinde sıklıkla görüşü- yorduk. Daha sonra şehirle beraber Hizmet de büyüdü ve çok daha az, genelde değişik toplantılarda, karşılaşır olmuştuk.

      O hayvan yetiştiriciliği ve şarküteri işi yapıyordu ve daha sonra meslektaşlarıyla kurdukları meslekî birliğin başkanlığını da üstlenmişti. Aradan geçen uzun zaman herkesi farklı meşguliyetlere ve farklı yerlere gönderdi.

DARP EDİLDİ VE İŞKENCE GÖRDÜ

     Diyarbakır’dan ve Türkiye’den ayrıldıktan sonra daha temasımız olmamıştı ve bir gün vefat haberini gazetede okudum.

     9 Şubat 2018 tarihli gazete haberi çok kısaydı ve “Diyarbakır Cezaevi’nde 8 aydır tutuklu bulunan ve ağır kalp hastası olan

     Vahyettin (Yahya) Bayat dün geçirdiği kalp krizi sonrası hayatını kaybetti” diyordu.

   Her zaman açık sözlü, dürüst ve hakkın ve haklının yanında olan bu kalp, yapılan bunca zulme dayanamamıştı. Bu zulmü yapanlar kendisini ölüme itmişlerdi.

     Beraber hapis hayatı yaşayan arkadaşları şöyle anlatıyorlar Yahya beyi: “15 Temmuz sonrasında yaşanan cadı avında bir müddet gaybubet yaşamış ve daha sonra da bir ihbarla gözaltına alınmıştı. Gözaltında ve mahkemede asla alttan almamış ve mahkemede “Siz benim saygı duyduğum Hocam’a terörist diyemezsiniz” dediği için darp edilmiş ve işkence görmüştü.”

     Kendisinin Allah’tan başka kimseden korkmadan yaşadığı hayatı gene kendine yakışır bir sonla noktalanmıştı. Allah rahmet eylesin.