Muktedirlerin emriyle, Berkin Elvan’lara sıkılan ‘devlet’ mermisi!
Dr. Ömer Atilla Ergi
(Akademisyen - Yazar)
Yıl 2013, Berkin Elvan isimli 15 yaşında bir çocuk evden ekmek almak için çıkıyor. O günlerde Taksim Gezi Parkındaki ağaçların kesilmesini protesto etmek için sokağa dökülen topluluklara müdahele eden polis memurlarından Fatih Dalgalı’nın sıktığı gaz fişeği Elvan’ı başından vuruyor. 14 yaşın- daki Berkin Elvan başına gelen bir gaz mermisi (kapsülü) sonucu girdiği komadan çıkamayarak 269 günlük yaşam mücadelesini kaybediyor.
Vefat ettiğinde Berkin 16 kiloya düşmüştü. Berkin Elvan, İstanbul ‘Gezi Olayları’nın simge çocuklarından biriydi.
15 yaşındaki evladını kaybeden dertli annenin ciğeri, dönemin başbakanının, elinde sapanla sokağa çıkmış bir terörist ifadeleriyle bir kez daha dağlanıyor. Bu da yetmezmiş gibi, bu anne binlerce insana yuhalatılarak, yarasına tuz basılıyor.
Gerçi 15 yaşında bir çocuğun elinde sapan olsa bile ne fark ederdi? Dünyada hangi hukuk ve adalet bir polis memuruna elinde sapan taşıyan bir çocuğu öldürme hakkını tanıyabilir ki?
Ne yazık ki annelerin yaşadığı bu acılar bizim ülkemizde hayatın bir parçası haline gelmiş durumda.
Toplumun her kesiminde bir
prensip haline gelen “Devlet yanlış yapmaz” anlayışı hakim olduğu sürece, acıların devam edeceği kaçınılmaz bir realite.
Evet, devlet yanlış yapmaz anlayışının ülkemizde hâkim olduğunun en bariz delili Fatih Dalgalı adındaki polis memurunun 8 yıl sonra suçlu bulunup 16 yıl hapis cezasına çarptırılmasına rağmen, bir gün bile cezaevine girmemesidir.
Diyebilirsiniz ki Berkin olayı bir istisnadır, yanlış yerde, yanlış zamanda bulunması büyük bir talihsizliktir.
Şayet polis müdahalesiyle hayatını kaybeden tek çocuk Berkin olsaydı, bu yorumunuz- da haklı olabilirdiniz.
Fakat Türkiye’de son on yıl içinde onlarca çocuk polis şiddetiyle hayatını kaybetti.
‘Gezi’ eylemlerinde yitirilen canlar Berkin Elvan’la sınırlı değil. O günlerde öldürülenleri tekrar hatırlayalım.
Ali İsmail Korkmaz, Ethem Sarısülük, Abdullah Cömert, Mehmet Ayvalıtaş, Ahmet Atakan, Medeni Yıldırım ve polis memuru Mustafa Sarı.
Beş yaşındaki Efe Tektekin, dört yaşındaki Onur Özalp, yedi yaşındaki Muhammed ve altı yaşındaki Furkan Yıldırım yavrular ise; zırhlı araçlarla ezilerek öldü ama ne yazık ki, buna sebep olan bir tane polis memuru cezalandırılmadı.
Niye, çünkü devlet yanlış yapmaz!
Bir de anne babaları siyasi kararlarla, hukuk dışı KHK’larla terörist ilan edilmiş, hiçbir şeyden haberi olmayan küçücük yaşta ölüme terk edilmiş yavrular var. İzmir’in Buca semtinde yaşayan 12 yaşındaki Furkan Dizdar, OHAL zulmüne verilen kurbanlardan biri…
Baba Gökhan Furkan, bir tür beyin kanseri olan küçük Furkan’ı bir umut ile Küba’da geliştirilen bir tedaviye yetiştirmek için soluğu havalimanında alıyor.
Fakat tüm umutları cemaat soruşturması nedeniyle pasaportunun iptal edildiğini öğrenmesiyle bitiyor ve dertli babanın dünyası başına yıkılıyor.
Hastalığı ilerleyen Furkan’ın 2017 yılın- da önce yüzünün bir tarafına felç iniyor. Ardından bir gözünü, sonra da acılar içinde hayatını kaybediyor.
Bu arada birçok insanın yüreğini dağlayan minik Kara Efem (Ahmet Burhan Ataç)’ın yaşam mücadelesini de unutmamak lazım.
Babası cemaate karşı başlatılan cadı avı kapsamında cezaevine konuluyor.
2018’de kansere yakalanan Ahmet’e yurtdışında tedavi imkanı çıkıyor fakat hakkında hiçbir yargılama kararı bulun- mayan annesine yurt dışına çıkma yasağı konuluyor. Küçük
Ahmet sonunda hastalığa yenik düşüyor ve baba hasretiyle can veriyor.
Kimbilir, devlet yanlış yapmaz prensibine, Berkin Elvanlar, Ahmet Ataç’lar ve Furkan Dizdar’lar ve daha niceleri gibi, devletin eliyle, muktedirlerin talimatlarıyla ve kurşunlarıyla memleketin geleceği olan evlatları ve nice yavrular kurban edilecek?