Hayatımın mihenk taşı, devrilmez dağım: Babam

Yürürken bir ara telefonum çalmıştı, arayan ablamdı. Ablamın sesiyle tarifi imkansız bir acıyla tanışacağımı hissediyordum. “Hilal yanında biri var mı?” diye sordu. “Var” dedikten sonra “babamı kaybettik” dedi. Bu kadardı! Kaybettik, gitti! Bu iki kelime sıradan bir kelime olmaktan çıkmış babamın benden gidişini haber eden iki kelime oluvermişti.